Οδός Ανδρέου Λόντου

Η οδός Ανδρέου Λόντου, από Ανδρονοπούλου προς Μητροπόλεως.

 

Δημαρχείο Αιγιαλείας

Αρχοντικό Αριστείδη Γεωργίου (Δημαρχιακό Μέγαρο)

Το αρχοντικό αυτό σπίτι με τον περίβολό του, καταλάμβανε αρχικά ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο το οποίο περικλείεται από τις οδούς Ανδρέου Λόντου όπου βρίσκεται και η είσοδός του, Κωνσταντίνου Φανέλλη, Αγίου Μελετίου και Ανδρονοπούλου. Κατασκευάστηκε από τον Αριστείδη Γεωργίου ή Βουκελόπουλο στο χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο μεγάλων σεισμών του 1867 και 1888. Ανήκει στο σύνολο των παραδοσιακών σπιτιών της οδού Ανδρέου Λόντου που θεωρείται ο παλαιότερος δρόμος του Αιγίου.

Είναι ένα επιβλητικό κτήριο ειδικά στην πρόσοψή του. Η ιδιαίτερη ομορφιά του για τα νεοκλασικά δεδομένα της πόλης είναι ότι συνδυάζει μοναδικά την εναλλαγή από διώροφο σε μονώροφο οίκημα ενώ η κάτοψη του κτηρίου παρουσιάζει σχήμα "Η". Αξιοπρόσεκτη επίσης είναι η εντυπωσιακή σκάλα στην είσοδο του κτηρίου.

Όταν ο Α. Γεωργίου έχασε όλη την περιουσία του, το σπίτι μετά από πλειστηριασμό περιήλθε στην Εθνική Τράπεζα, η οποία χρησιμοποίησε το ισόγειο για τη στέγαση του υποκαταστήματός της και το ανώγειο για κατοικία του εκάστοτε Διευθυντή. Τα επόμενα χρόνια το ακίνητο πέρασε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και στέγασε την Αστυνομία.

Στη διάρκεια της κατοχής εγκαταστάθηκε εκεί η Ιταλική Καραμπινιερία και έγινε τόπος φυλάκισης και μαρτυρίου για πολλούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.

Μετά τον πόλεμο επανήλθε στον ίδιο χώρο η Αστυνομία. Τελικά το κτήριο παραχωρήθηκε από την κτηματική εταιρεία του Δημοσίου στο Δήμο Αιγίου για να μετατραπεί σε Δημαρχιακό Μέγαρο το 1985 όπου ανακαινίστηκε από την τότε Δημοτική Αρχή με τρόπο ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες των υπηρεσιών του Δήμου. Με το σεισμό του 1995 το κτήριο υπέστη σοβαρές ζημιές οι οποίες και αποκαταστάθηκαν.

Το κτήριο έχει κηρυχθεί διατηρητέο και αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα νεοκλασικής Αρχιτεκτονικής της πόλης του Αιγίου.

* Αντλήθηκαν πληροφορίες από το "Αίγιο - Μνημεία και Τέχνη"

 

Διγελιώτικα

Το τελευταίο φως της ημέρα στην παραλία των Διγελιωτίκων.

 

14 Μαρτίου 1821 - Οι πρώτες ντουφεκιές

Αγρίδι Νωνάκριδος - Οι πρώτες ντουφεκιές της Επανάστασης

Το Αγρίδι στην ανατολική Αιγιάλεια είναι ένας μικρός ορεινός οικισμός και είναι κτισμένος σε υψόμετρο 950 μέτρων στις δυτικές πλαγιές του όρους Μαρμάτι, απέναντι από τις ανατολικές πλαγιές του θρυλικού Χελμού.

Εκεί, στις 14 Μαρτίου του 1821 στη θέση "Πόρτες", ο Νικόλαος Χριστοδούλου (Νικόλαος Σολιώτης) μαζί με τον Αναγνώστη Κορδή και άλλα παλικάρια, έστησαν καρτέρι και εξόντωσαν μία ομάδα έξι Οθωμανών. Οι τρεις από αυτούς ήταν ταχυδρόμοι του καϊμακάμη της Τριπολιτσάς Μεχμέτ Σαλίχ που μετέφεραν επιστολές στον Χουρσίτ Πασά στα Ιωάννινα. Η επίθεση αυτή πραγματοποιήθηκε κατόπιν εντολής του προκρίτου Καλαβρύτων και πρωτεργάτη της Ελληνικής Επανάστασης στην περιοχή, Σωτήρη Χαραλάμπη.

Αυτές οι ντουφεκιές καταγράφηκαν από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους ως οι πρώτες της Ελληνικής Επανάστασης.

Το ιστορικό γεγονός στις Πόρτες Αγριδίου κατέγραψε ο Αμβρόσιος Φραντζής με καταγωγή από το κοντινό Μεσορρούγι. Ο Α.Φραντζής ήταν κληρικός, ιστορικός αλλά και οπλαρχηγός με πλούσια δράση κατά την εξέγερση του Έθνους. Θεωρείται ο πρώτος ιστορικός της Ελληνικής Επανάστασης καθώς επί βασιλείας του Όθωνα και σε ηλικία 60 ετών, έγραψε τα απομνημονεύματα του αγώνα σε ένα πεντάτομο έργο με τίτλο "Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδας" το οποίο εκδόθηκε σταδιακά από το 1839 έως το 1841.

Στην είσοδο του χωριού

Αγρίδι - πανοραμική άποψη

Ι.Ν. Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου

Η προτομή του Σωτήρη Χαραλάμπη στη Ζαρούχλα

Μεσορρούγι - Η γενέτειρα του ιστορικού Αμβροσίου Φραντζή

Η οικία του Νικολάου Χριστοδούλου (Σολιώτη) στο Σόλο