Το ταφικό μνημείο (ηρώο) στη θέση Άγιος Κωνσταντίνος που χρονολογείται στο γ΄ τέταρτο του 3ου αι. π.χ., βρίσκεται κοντά στο ξωκκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου νοτιοδυτικά της τειχισμένης πόλης στο Κάτω Βουνί, στην περιοχή που εκτείνεται το νεκροταφείο της αρχαίας πόλης της Κερύνειας. Σώζονται οι δύο κατώτεροι δρόμοι της ανωδομής, οι δύο βαθμίδες του κρηπιδώματος, η ευθυντηρία και η θεμελίωση του μνημείου.
Το μνημείο έχει πειόσχημη κάτοψη με την κύρια όψη του προς δυτικά και τα δύο παράλληλα σκέλη προς ανατολικά, δηλαδή προς την ανωφέρεια του υψώματος. Στην πρόσοψη σχηματίζεται ένα δεύτερο Π με την προέκταση προς δυτικά των δύο σκελών σε κάθε άκρο της. Σε κάθε μία από τις δύο εσωτερικές γωνίες που σχηματίζονται στην πρόσοψη έχει κατασκευασθεί από μία εξέδρα επίσης σε σχήμα Π.
Σειρά από οκτώ ιωνικούς ημικίονες κοσμεί τον τοίχο της κύριας όψης και στο μέσον υπάρχει δίφυλλη ψευδόθυρα, χαρακτηριστικό στοιχείο των μακεδονικών τάφων. Ανάγλυφες ασπίδες συμπλήρωναν τα διάκοσμο ψηλά ανάμεσα στους ημικίονες, ενώ το μνημείο είχε ως επίστεψη θριγκό με οριζόντιο γείσο χωρίς αετωματική απόληξη.
Το μνημείο στην αρχαιότητα ήταν ορατό από τις τρεις όψεις του, την πρόσοψη και τις δύο πλάγιες, αλλά η πίσω όψη του ήταν καλυμμένη με το χώμα της πλαγιάς. Πίσω από αυτό ανασκάφηκαν τάφοι που χρονολογούνται από την αρχαϊκή ως την ρωμαϊκή εποχή, ενώ δυτικά του, δηλαδή μπροστά από την κύρια όψη του, βρέθηκαν τάφοι της ρωμαϊκής εποχής, κυρίως κεραμοσκεπείς.
