Φτέρη

Στη χιονισμένη Φτέρη

 

Μεγανίτης ποταμός

 

Μεγανίτης ποταμός

Εκεί που τα νερά του Μεγανίτη ποταμού συναντούν τον Κορινθιακό κόλπο

 

Πλάτανος Παυσανία - Δώδεκα Βρύσες

Ο πλάτανος του Παυσανία στη παραλία μαζί με τις Δώδεκα Βρύσες, αποτελεί μια από τις πιο όμορφες και πολυσύχναστες γωνιές της πόλης του Αιγίου. Το υπουργείο Γεωργίας, με έγγραφό του με αρ.πρωτ. 10716 στις 31 Δεκεμβρίου του 1975, ανακήρυξε και τα δύο αυτά αξιοθέατα της πόλης μας ως διατηρητέα μνημεία της φύσης.

Οι Δώδεκα Βρύσες που η ύπαρξή τους χάνεται στα βάθη των αιώνων, ήταν αρχικά δεκαέξι ενώ βρίσκουμε και αναφορές για δεκαεπτά. Το 1910 περίπου, με την κατασκευή της πλατείας και του περιβάλλοντος χώρου, οι βρύσες μειώθηκαν σε δώδεκα. Κατά τη διαμόρφωση αυτή τοποθετήθηκαν οι μπρούτζινες λεοντοκεφαλές που υπάρχουν έως και σήμερα. Οι βρύσες τροφοδοτούνταν με νερό απευθείας από πηγή ενώ σήμερα αντλίες έχουν αναλάβει αυτό το έργο.

Μπρούτζινη λεοντοκεφαλή

Όπως διαπιστώνουμε από φωτογραφικό υλικό που χρονολογείται στις αρχές του 20ου αιώνα αλλά και από περιγραφές περιηγητών, οι νοικοκυρές κατέβαιναν ως την παραλία και χρησιμοποιούσαν το τρεχούμενο νερό για να πλύνουν τα ρούχα τους. Από τις ίδιες βρύσες τροφοδοτούνταν με πόσιμο νερό και τα καράβια που έδεναν στο λιμάνι ή έριχναν άγκυρα στον όρμο του Αιγίου.

Οι Δώδεκα Βρύσες όπως είναι σήμερα μετά την ανάπλαση

Ακριβώς πάνω από τις Δώδεκα Βρύσες και δίπλα στην παραλιακή οδό της Ζωοδόχου Πηγής, βρίσκουμε τον πλάτανο για τον οποίο κάνει αναφορά ο Παυσανίας κατά την επίσκεψή του στο Αίγιο, περίπου στα 200 μ.Χ. Στο βιβλίο «Η ιστορία της πόλης του Αιγίου » στην έκδοση του 1954, ο μεγάλος αιγιώτης ιστορικός Αρίστος Σταυρόπουλος κάνει αναφορά στην περιγραφή του Παυσανία:

« …βλέπομεν εκεί έναν πλάτανον εκτάκτου μεγέθους. Πλησίον του μεγαλειώδους και γιγαντιαίου αυτού δένδρου, του οποίου ο κορμός έχει 12 μέτρων περίμετρον, υπάρχει πηγή , της οποίας το ύδωρ ρέει αφθόνως από 17 ανοίγματα διευθετημένα εις ίσον αριθμόν τόξων….»

Ο Άγγλος περιηγητής Quin o οποίος και επισκέφθηκε την πόλη μας κατά το έτος 1834, αναφέρει για τον πλάτανο που βρίσκεται μάλλον στην ίδια θέση με αυτόν που αναφέρει και ο Παυσανίας, πως η ηλικία του έχει καθορισθεί περίπου στα 1600 έτη, ηλικία που θεωρείται επιστημονικώς δυνατή. Ο δασονόμος Gerick από τη Πρωσσία γράφει περί της ηλικίας των δένδρων: « ….ότι το χιλιετές γήρας αυτών δέον να καταλεχθή μεταξύ των μύθων και ότι και εις αυτά τα λεγόμενα ιστορικά δένδρα ( όπως ο πλάτανος του Αιγίου) δεν απεδείχθη ηλικία μείζων των 700-800 ετών…..»

Επίσης ο Ερρίκος Σλήμαν γράφει στο βιβλίο του «Πελοπόννησος και Τροία» κατά το έτος 1869 τα εξής:

« … ο περίφημος πλάτανος που φύεται πλησίον της ακτής της θαλάσσης και του οποίου ο κορμός έχει δέκα πέντε μέτρα περιφέρειαν. Το δένδρον είναι κοίλον και περιλαμβάνει δωμάτιον το οποίον συχνότατα εχρησίμευσεν ως φυλακή κατά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας. Οι κλάδοι του εκτείνονται εις απόστασιν πενήκοντα μέτρων και πρέπει να έχει μεγάλην ηλικίαν και εν πάση περιπτώσει είναι παλαιότερος από την εισβολή των Τούρκων εις την Ευρώπη (1453)….»

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε πως ο αρχικός πλάτανος που περιγράφει ο Παυσανίας, ήταν τεραστίων διαστάσεων. Ο κορμός του πλατάνου που συναντάμε στην ίδια θέση σήμερα, έχει τουλάχιστον το ένα τέταρτο του κορμού που αναφέρει ο Παυσανίας αλλά και ο Σλήμαν, ο οποίος περιγράφει ακριβώς τις διαστάσεις του.

Ας δούμε όμως τι είδαν και άλλοι περιηγητές που επισκέφθηκαν τη περιοχή.

Κατά το έτος 1803 – 1804 ο περιηγητής Bartholdy, γράφει : « ….υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος και ισχυρότερος ακόμη εις Βοστίτσαν (αναφέρεται στον πλάτανο)…….αυτός έχει περιφέρειαν 36 ποδών (16 μέτρων), πέντε πόδας περισσότερον από την Κω. Εν τούτοις δεν κάμνει μεγαλυτέραν εντύπωσιν από εκείνους που τον περιστοιχίζουν . Υπό την σκιάν του συναθρίζονται οι Αιγιείς κατά τας εορτάς και εις τας κρήνας (οι βρύσες) που κατασκεύασαν εις την πηγήν , αι γυναίκες του συναθρίζουν να πλένουν…»

Τέλος ο Πουκεβίλ, στο βιβλίο του « Voyage dans la Grece» το 1815 αναφέρει για τις πηγές και τον πλάτανο, «….η πηγή ρέει ήδη από 14 κρουνούς στολισμένους με κωμικά μορμολύκεια και εσφηνωμένους επί αρχαίου κτίσματος…. βλέπομεν τον πλάτανον αντικείμενον θαυμασμού των κατοίκων και των ξένων….»

Κατά την Ελληνική Επανάσταση, ο πλάτανος αυτός που ο κορμός του δεν είχε το μέγεθος που έχει σήμερα, χρησίμευσε ως φυλακή για τους αιχμαλώτους, διαθέτοντας μια θύρα από την πλευρά του ανοίγματος προς την οδό Ζ.Πηγής. Αυτές τις πληροφορίες μας δίνει ο βαρώνος Π. ντ΄Εστουρνέλ που επισκέφθηκε το Αίγιο το 1876.

Το εσωτερικό κοίλο του δέντρου χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ως φυλακή 

Σήμερα, ο πλάτανος του Παυσανία με τη συνεχή αφαίρεση των ξερών κλαδιών και τον καλοπισμό του, έχει μικρότερο μέγεθος από τα υπόλοιπα και νεότερα πλατάνια που βρίσκονται δίπλα του. Ωστόσο, οι Δώδεκα Βρύσες και η πλατεία με τον ίσκιο που προσφέρουν τα αιωνόβια δένδρα δίπλα ακριβώς από τη θάλασσα, αποτελούν ένα από τους πιο αγαπημένους προορισμούς για τους κατοίκους του Αιγίου αλλά και για τους επισκέπτες της πόλης .

Δεξιά από το κτήριο είναιο πλάτανος για τον οποίο κάνει αναφορά ο Παυσανίας
Αν και μικρότερος σε μέγεθος από τους τους υπόλοιπους νεότερους πλατάνους,
το μέγεθος του κεντρικού κορμού του μαρτυρά τις παλαιές διαστάσεις που είχε.

(Αντλήθηκαν πληροφορίες από: « Η ιστορία της πόλης του Αιγίου» (Αρ. Σταυρόπουλος) – «Αίγιο-μνημεία και τέχνη» – «Παυσανίου Αχαϊκά»)

Εστιατόριο το "Στέμμα"

Το κτήριο της φωτογραφίας μας βρίσκεται στο κέντρο της πόλης του Αιγίου και επί της οδού Καποδιστρίου, ή Σταυρουλόπουλου όπως λεγόταν παλαιότερα.

Χτίστηκε από τον σταφιδέμπορα και τραπεζίτη Ξενοφώντα Σταυρουλόπουλο στις αρχές του περασμένου αιώνα. Ανήκει σε μία σειρά κτισμάτων στο ίδιο οικόπεδο, που ανέγειρε ο δραστήριος επιχειρηματίας για να στεγάσει της επιχειρήσεις του. Το κτίσμα έχει σχήμα κύβου ενώ η πρόσοψή του (φωτό) διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που συναντάμε στις νεοκλασικές οικίες της εποχής εκείνης (αέτωμα, κιονόκρανα κλπ).

Οι κληρονόμοι του Ξ.Σ. ενοικίασαν το οίκημα στη νεοϊδρυθείσα τότε Τράπεζα Εθνικής Οικονομίας για να στεγάσει το υποκατάστημά της στο Αίγιο. Στη συνέχεια, οι αδελφοί Τριανταφύλλη χρησιμοποίησαν το οίκημα για να στεγάσουν «Το Στέμμα», ένα εστιατόριο που λειτούργησε μέχρι το 1980 περίπου και θυμούνται πολύ καλά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Αιγιαλείς.

Τελευταίος ιδιοκτήτης του κτίσματος αλλά και του οικοπέδου μέσα στο οποίο βρίσκεται, ήταν ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος. Δεν γνωρίζω το σημερινό ιδιοκτησιακό καθεστώς που διέπει το κτήριο ή αν παραμένει περιουσιακό στοιχείο της Ο.Τ.Ε.- cosmote.

Στη φωτογραφία αποτυπώνεται η σημερινή κατάσταση του κτηρίου.

Παραλία Διγελιωτίκων

 

Ποταμός Φοίνικας και οικισμός Σαρκουνά

 Ο ποταμός Φοίνικας με κατεύθυνση προς βορρά και ο μικρός οικισμός Σαρκουνάς στη δυτική όχθη.

Αχλαδιάς

Ο Αχλαδιάς είναι ένα ημιορεινό χωριό νότια της πόλης του Αιγίου και πάνω στον οδικό άξονα Αιγίου-Φτέρης Καλαβρύτων. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 350 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας ενώ η απογραφή του 2011 κατέγραψε 150 περίπου μόνιμους κατοίκους.

Μέσα στο χωριό υπάρχουν πολλά παλαιά πέτρινα κτίσματα, κυρίως δίπατα, εντυπωσιακά και καλαίσθητα. Κάποια από αυτά έχουν συντηρηθεί ή επισκευαστεί (φωτό) με αποτέλεσμα να προσδίδουν  μια αρχοντιά στον οικισμό.

Αίγιο

 Νυχτερινοί περίπατοι!

Φαράγγι Ζούδιαρη

 

Αίγιο, παραλία

 

Φοίνικας ποταμός

Ο Φοίνικας ποταμός στη δυτική Αιγιάλεια, έχει τις πηγές του στις βορειοανατολικές πλαγιές του όρους Παναχαϊκό.

Το ποτάμι έχει μήκος 23 περίπου χιλ. Η κοίτη του από το Κάτω Σαλμενίκο και μέχρι τη θάλασσα είναι ιδιαίτερα μεγάλη ενώ τα νερά του ποταμού πέφτουν στον Κορινθιακό κόλπο ανάμεσα στις Καμάρες και το Λόγγο. Στο ύψος του Νέου Σαλμενίκου συναντούν τον Φοίνικα ποταμό δύο σημαντικοί χείμαρροι, ο Κλουμενίτης και η Στάχταινα.
Πολλά χωριά και οικισμοί βρίσκονται κατά μήκος του ποταμού, κυρίως στη δυτική του όχθη, όπως το Άνω, Κάτω και Νέο Σαλμενίκο, το Δαμακίνι, ο Προβοδός, ο Σαρκουνάς, η Μπούκα και ο Νέος Ερινεός (ανατολική όχθη).
Στην ανατολική πλευρά του ποταμού και απέναντι από το Δαμακίνι, πάνω σε έναν απόκρημνο λόφο, βρίσκονται τα ερείπια του κάστρου του Σαλμενίκου ή κάστρου της Ωριάς που χτίστηκε το 1280-1310 από Φράγκους φεουδάρχες του Πριγκιπάτου της Αχαΐας. Σύμφωνα με την ιστορία το κάστρο αυτό ήταν το τελευταίο της Πελοποννήσου που έπεσε στα χέρια των Οθωμανών το 1460.
Η φωτογραφία μας δείχνει τον ποταμό προς νότο με το Παναχαϊκό όρος στο βάθος.

Νέο Σαλμενίκο

Το Νέο Σαλμενίκο στη δυτική Αιγιάλεια (φωτογραφία).

Στην περιοχή συναντάμε επίσης το Άνω αλλά και Κάτω Σαλμενίκο.

Η λέξη Σαλμενίκο είναι μάλλον σλάβικης προέλευσης και έχει σχέση με τις καλαμιές που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι για την κατασκευή στέγης στις οικίες τους, και ίσως να σημαίνει "αχυροκαλύβες".

 

Φαράγγι Ζούδιαρη

 Το φαράγγι του Ζούδιαρη στο Σαλμενίκο στη δυτική Αιγιάλεια

Κερυνίτης ποταμός

 Τα νερά του Κερυνίτη ποταμού συναντούν τον Κορινθιακό κόλπο

Υδροβιότοπος Αλυκής

Από μόνο του το κάδρο δεν "έλεγε" πολλά, ήταν απλά συμπαθητικό και χιλιοφωτογραφημένο.
Τότε η μητέρα φύση τράβηξε δύο πινελιές και όλα έγιναν υπέροχα!

Υδροβιότοπος Αλυκής

Η πρώτη ημέρα του 2022 τελειώνει στη λιμνοθάλασσα της Αλυκής με εικόνες μαγικές!