Δημαρχείο Αιγιαλείας

Αρχοντικό Αριστείδη Γεωργίου (Δημαρχιακό Μέγαρο)

Το αρχοντικό αυτό σπίτι με τον περίβολό του, καταλάμβανε αρχικά ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο το οποίο περικλείεται από τις οδούς Ανδρέου Λόντου όπου βρίσκεται και η είσοδός του, Κωνσταντίνου Φανέλλη, Αγίου Μελετίου και Ανδρονοπούλου. Κατασκευάστηκε από τον Αριστείδη Γεωργίου ή Βουκελόπουλο στο χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο μεγάλων σεισμών του 1867 και 1888. Ανήκει στο σύνολο των παραδοσιακών σπιτιών της οδού Ανδρέου Λόντου που θεωρείται ο παλαιότερος δρόμος του Αιγίου.

Είναι ένα επιβλητικό κτήριο ειδικά στην πρόσοψή του. Η ιδιαίτερη ομορφιά του για τα νεοκλασικά δεδομένα της πόλης είναι ότι συνδυάζει μοναδικά την εναλλαγή από διώροφο σε μονώροφο οίκημα ενώ η κάτοψη του κτηρίου παρουσιάζει σχήμα "Η". Αξιοπρόσεκτη επίσης είναι η εντυπωσιακή σκάλα στην είσοδο του κτηρίου.

Όταν ο Α. Γεωργίου έχασε όλη την περιουσία του, το σπίτι μετά από πλειστηριασμό περιήλθε στην Εθνική Τράπεζα, η οποία χρησιμοποίησε το ισόγειο για τη στέγαση του υποκαταστήματός της και το ανώγειο για κατοικία του εκάστοτε Διευθυντή. Τα επόμενα χρόνια το ακίνητο πέρασε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και στέγασε την Αστυνομία.

Στη διάρκεια της κατοχής εγκαταστάθηκε εκεί η Ιταλική Καραμπινιερία και έγινε τόπος φυλάκισης και μαρτυρίου για πολλούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.

Μετά τον πόλεμο επανήλθε στον ίδιο χώρο η Αστυνομία. Τελικά το κτήριο παραχωρήθηκε από την κτηματική εταιρεία του Δημοσίου στο Δήμο Αιγίου για να μετατραπεί σε Δημαρχιακό Μέγαρο το 1985 όπου ανακαινίστηκε από την τότε Δημοτική Αρχή με τρόπο ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες των υπηρεσιών του Δήμου. Με το σεισμό του 1995 το κτήριο υπέστη σοβαρές ζημιές οι οποίες και αποκαταστάθηκαν.

Το κτήριο έχει κηρυχθεί διατηρητέο και αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα νεοκλασικής Αρχιτεκτονικής της πόλης του Αιγίου.

* Αντλήθηκαν πληροφορίες από το "Αίγιο - Μνημεία και Τέχνη"

 

Οικία Χ.Φιλιππακόπουλου

Η οικία Χ. Φιλιππακόπουλου, ένα από τα δύο εντυπωσιακά αρχοντικά που έχουν απομείνει στη πλατεία Ψηλών Αλωνίων.

Η νεοκλασική αυτή οικία χτίστηκε το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα από τον Χαράλαμπο Φιλιππακόπουλο με καταγωγή από το Σόλο Αιγιαλείας ο οποίος ήταν γιατρός στο Αίγιο.

Στη συνέχεια οι κληρονόμοι του το πούλησαν στον Ιωάννη Παναγιωτόπουλο, ξυλέμπορο και εργοστασιάρχη με καταγωγή από το Λιβάρτζι Αχαΐας.

Σχεδόν 140 χρόνια μετά την ανοικοδόμησή του το κτήριο διατηρεί, τουλάχιστον εξωτερικά, την αρχική του μορφή και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πανέμορφης πλατείας των Ψηλών Αλωνίων με την εκπληκτική θέα στον Κορινθιακό Κόλπο.

Στις 28 Νοεμβρίου του 1981 με Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ 757, 22/12/1981) το κτήριο κηρύχθηκε διατηρηταίο.

Η πρόσοψη του κτηρίου επί της πλατείας των Ψηλών Αλωνίων (οδός 1ης Μαΐου 1866)

Η κεντρική θύρα της οικίας με το αέτωμα ακριβώς από πάνω και τα ακροκέραμα

Η πίσω όψη όπου φαίνεται το κτήριο σε όλο το ύψος του.
Διακρίνονται τα ακροκέραμα, τα κιονόκρανα και το
εξαιρετικό μαρμάρινο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου.

Αίγιο

Αρχοντικό στη συνοικία Γαλαξιδιώτικα

 

Η Δεξαμενή

Προς τα τέλη του 19ου αιώνα, έξω από τα τότε όρια της πόλης του Αιγίου, χτίστηκε σε ερημική περιοχή ο Δημοτική Δεξαμενή της πόλης.

Η Δεξαμενή κατασκευάστηκε το 1883 επί Δημαρχίας Αθανασίου Φαραζουλή και αρχικά είχε τέσσερις μεγάλους αεραγωγούς (σήμερα υπάρχουν μόνο τρεις).

Πάνω ακριβώς από τη μαρμάρινη είσοδο υπάρχει η επιγραφή «ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΦΑΡΑΖΟΥΛΗ ΕΝ ΕΤΕΙ ΑΩΠΓ ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΕΩΝ» .

Η επιγραφή πάνω από την είσοδο της Δεξαμενής

Επίσης, επί δημαρχίας του χαράκτηκε και κατασκευάστηκε ο «δρόμος της Δεξαμενής» όπως τον ονόμαζαν τότε, η σημερινή Διονυσίου Σολωμού.

Για πολλά χρόνια η Δ. Σολωμού μαζί με τη Ρήγα Φεραίου που κατασκευάστηκε λίγο αργότερα, αποτελούσαν τα όρια της πόλης.

Αξίζει να σημειωθεί πως τα παλιά τα χρόνια και σε περίπτωση κακοκαιρίας, η ρίψη του Τιμίου Σταυρού και ο αγιασμός των Υδάτων, γινόταν στη Δεξαμενή.

Οι αεραγωγοί της Δεξαμενής

Λεπτομέρεια από την είσοδο της Δεξαμενής

Ο οδός Δ.Σολωμού 

Αίγιο - ΕΤΕΛ

Οι ερειπωμένες εγκαταστάσεις της ΕΤΕΛ στο λιμάνι της πόλης μας, μία από τις τρεις μεγάλες βιομηχανίες που άκμασαν στη περιοχή μας προσφέροντας εργασία σε χιλιάδες συμπολίτες μας.

Χαρτοποιία και ΕΒΟ οι άλλες δύο.

 

Αίγιο

Κωστή Παλαμά και Στράτωνος γωνία στη Καλλιθέα.

Το παλιό, το αρχοντικό και καλαίσθητο Αίγιο.

 

Παλαιός Σ.Σ. Αιγίου - Φεστιβάλ "Πριμαρόλια"

Μετά από 13 περίπου χρόνια από τη τελευταία φορά που ταξιδιώτες βρέθηκαν στον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης μας.
Το εμβληματικό κτήριο της παραλιακής ζώνης του Αιγίου απόκτησε ξανά ζωή, φωτίστηκε μεγαλοπρεπώς και για λίγες ημέρες (3 με 11 Σεπτεμβρίου) θα είναι το επίκεντρο των εκδηλώσεων του φεστιβάλ "Πριμαρόλια".
Μια γιορτή για τη μαύρη Κορινθιακή σταφίδα "Βοστίτσα" (προϊόν ΠΟΠ) της περιοχής μας.
Το κτήριο κατασκευάστηκε περίπου το 1890, ίσως και πιο νωρίτερα (1887-1888), όταν έφθασε η σιδηροδρομική γραμμή στο Αίγιο.

 

Αίγιο

Τα απαλά αλλά θερμά χρώματα του δειλινού αποτυπώνονται πάνω σε ένα από τα πιο εμβληματικά κτήρια της πόλης μας, τον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό.

 

Αίγιο

Στη διασταύρωση των οδών Μητροπόλεως και Αράτου βρίσκεται άλλο ένα νεοκλασικό κτίσμα, από τα ωραιότερα της πόλης μας, που κατασκευάστηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.

Αρχικός ιδιοκτήτης ήταν ο Δημήτριος Σωτηρόπουλος,, αλευροβιομήχανος και σταφιδέμπορας.

Στη συνέχεια πέρασε στα χέρια του Ανδρέα Παπαντριόπουλου και τους κληρονόμους αυτού (δεν γνωρίζω τους σημερινούς ιδιοκτήτες).

Στο κτήριο αυτό στεγάστηκε η ΔΕΗ και μετέπειτα το φροντιστήριο Κωστάρα Αγγελόπουλου.

Στο ισόγειο και στο ανώγειο λειτούργησαν bar, εστιατόρια και αναψυκτήρια.

Τα τελευταία χρόνια παραμένει κλειστό.

Μητροπόλεως και Αράτου γωνία

 

Η θύρα του ανώγειου από την πλευρά της οδού Μητροπόλεως

Το κτήριο όπως φαίνεται από την πλευρά των Ψηλών Αλωνίων και την οδό Βύρωνος

Οδός Αράτου

Αίγιο

Τα παλιά λιθόκτιστα της πόλης του Αιγίου.

Άποψη από τη κεντρική είσοδο της διώροφης οικίας στην οδό Κ.Οικονόμου δίπλα στα ΚΤΕΛ.

Κατασκευάστηκε προς το τέλος του 19ου αιώνα με αρχικό ιδιοκτήτη τον σταφιδέμπορα Βασίλειο Παπαδημητρίου από τους Πετσάκους Καλαβρύτων.

 

Το αρχοντικό του Γεωργίου Μεσσηνέζη

Αρχικός ιδιοκτήτης του αρχοντικού αυτού στην οδό Δεσποτοπούλων 5, ήταν ο Γεώργιος Μεσσηνέζης που το οικοδόμησε το 1815. Ήταν γιος του Σωτηρίου Μεσσηνέζη, σταφιδέμπορου και δημάρχου Αιγίου και εγγονός του Λέοντα Μεσσηνέζη, συνέδρου της Μυστικής Συνέλευσης της Βοστίτσας. 

Στην αρχή το αρχοντικό χρησίμευσε για κατοικία της οικογένειας Μεσσηνέζη και αργότερα στέγασε για πολλά χρόνια το Ταχυδρομείο-Τηλεγραφείο της πόλης τους Αιγίου. 

Μετέπειτα λειτούργησε εκεί η μαιευτική κλινική που ανήκε στο Χριστόφορο Κουβέλη από την Ακράτα και στον Αιγιώτη Τάκη Αλεξόπουλο. Από το 1971 έως το 1985 στεγάστηκε το Δημαρχείο μέχρι την εγκατάστασή του στο σημερινό ιδιόκτητο παραδοσιακό κτήριο στην οδό Ανδρέου Λόντου. Με απόφαση του ΥΠ.Π.Ε. το κτήριο κρίθηκε διατηρητέο.

Το συγκεκριμένο κτήριο είναι από τα ομορφότερα αναπαλαιωμένα της πόλης. Ξεχωρίζουν τα κιονόκρανα και αετώματα πάνω στα οριζόντια γείσα των παραθύρων. Επιβλητική είναι η σκάλα και η κεντρική πόρτα της εισόδου με το στέγαστρο στο βορεινό μέρος του σπιτιού.

Η νοτιοδυτική πλευρά του κτηρίου

Κιονόκρανα και αέτωμα πάνω από παράθυρο της οικίας

Η κεντρική είσοδος του κτηρίου με τη
σκάλα και το στέγαστρο

Εστιατόριο το "Στέμμα"

Το κτήριο της φωτογραφίας μας βρίσκεται στο κέντρο της πόλης του Αιγίου και επί της οδού Καποδιστρίου, ή Σταυρουλόπουλου όπως λεγόταν παλαιότερα.

Χτίστηκε από τον σταφιδέμπορα και τραπεζίτη Ξενοφώντα Σταυρουλόπουλο στις αρχές του περασμένου αιώνα. Ανήκει σε μία σειρά κτισμάτων στο ίδιο οικόπεδο, που ανέγειρε ο δραστήριος επιχειρηματίας για να στεγάσει της επιχειρήσεις του. Το κτίσμα έχει σχήμα κύβου ενώ η πρόσοψή του (φωτό) διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που συναντάμε στις νεοκλασικές οικίες της εποχής εκείνης (αέτωμα, κιονόκρανα κλπ).

Οι κληρονόμοι του Ξ.Σ. ενοικίασαν το οίκημα στη νεοϊδρυθείσα τότε Τράπεζα Εθνικής Οικονομίας για να στεγάσει το υποκατάστημά της στο Αίγιο. Στη συνέχεια, οι αδελφοί Τριανταφύλλη χρησιμοποίησαν το οίκημα για να στεγάσουν «Το Στέμμα», ένα εστιατόριο που λειτούργησε μέχρι το 1980 περίπου και θυμούνται πολύ καλά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Αιγιαλείς.

Τελευταίος ιδιοκτήτης του κτίσματος αλλά και του οικοπέδου μέσα στο οποίο βρίσκεται, ήταν ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος. Δεν γνωρίζω το σημερινό ιδιοκτησιακό καθεστώς που διέπει το κτήριο ή αν παραμένει περιουσιακό στοιχείο της Ο.Τ.Ε.- cosmote.

Στη φωτογραφία αποτυπώνεται η σημερινή κατάσταση του κτηρίου.

Αίγιο, οδός Αγίου Ανδρέου

Η οδός Αγίου Ανδρέου στην ομώνυμη συνοικία της πόλης μας, είναι ένας δρόμος με αρκετά νεοκλασικά κτήρια, δίνοντας έτσι την εντύπωση στον επισκέπτη πως ταξιδεύει σε μία άλλη εποχή.

Επίσης, υπάρχουν κτίσματα που αν και δεν διαθέτουν τον πλούσιο κεραμικό διάκοσμο του κτηρίου της φωτογραφίας, είναι εξίσου όμορφα και φινετσάτα.

Τέλος, συναντάμε και αρκετές πετρόκτιστες οικίες με κεραμικά στοιχεία αλλά και τον εντυπωσιακό Ναό του Αγίου Ανδρέα διακοσμημένο με ένθετα κεραμικά.

 

Το αρχιτεκτονικό κόσμημα της οδού Βασ. Κωνσταντίνου

Το 1920 ο Τάκης Παπαδόπουλος αγόρασε από τον Δημήτριο Γεωργακόπουλο το οικόπεδο που σήμερα βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βασ.Κωνσταντίνου και Παναγιωτοπούλων.

Αμέσως ανέγειρε ένα κτίσμα εντυπωσιακό για τα δεδομένα της εποχής, διαμορφώνοντας τον πρώτο όροφο σε οικία για τον ίδιο και την οικογένειά του ενώ στο ισόγειο λειτούργησε κέντρο διασκέδασης με την ονομασία «Ουράνιος Κήπος».

Το κτήριο χαρακτηρίζεται από την καμπύλη πρόσοψη (και οι δύο προσόψεις χαρακτηρίστηκαν διατηρητέες), την καλαισθησία, το όμορφο διακοσμητικό μοτίβο αλλά και τα κομψά μαρμάρινα μπαλκόνια του.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 το κτήριο υπέστη ριζική ανακαίνιση διατηρώντας όμως τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που το κατατάσσουν ανάμεσα στα πιο όμορφα, αν όχι το ομορφότερο, νεοκλασικά κτίσματα της πόλης μας.

Η οικία σήμερα ανήκει σε απόγονο του Τάκη Παπαδόπουλου.

Κτήριο Ευθυμίου Γάτου

Αριστερά η παλαιά σταφιδαποθήκη της οικογένειας Πετρόπουλου, με έτος κτίσης κοντά στο 1850.

Στη συνέχεια, στις αρχές του 1900 ο Ευθύμιος Γάτος με καταγωγή από την Άμφισσα, αγόρασε το κτήριο με τα χαρακτηριστικά αψιδωτά παράθυρα, μετατρέποντάς το τα πρώτα χρόνια σε βυρσοδεψείο.

Σήμερα, στο κτήριο αυτό στεγάζεται το Ιστορικό Αρχείο της πόλης μας.

Το κτήριο δεξιά ανήκει σε εταιρεία των Θ. Κανελλόπουλου και Γ. Κριτσωταλάκη.

 

Αίγιο

Το κτήριο δίπλα στη Δεξαμενή με τον πύργο στη κορυφή του.
Χτίστηκε μεταξύ του 1900 και 1925 από τους υιούς του Ηλία Ηλιόπουλου, χονδρέμπορου από τα Δουμενά Καλαβρύτων.

 

Το αρχοντικό του Ιωάννη Βούλγαρη

Το αρχοντικό του Ιωάννη Βούλγαρη, σταφιδέμπορας με καταγωγή από τους Πετσάκους Καλαβρύτων, βρίσκεται στο κέντρο της πόλης του Αιγίου στη συμβολή των οδών Ανδρέου Λόντου και Ευθυμίου Γάτου ενώ η χρονολογία κτίσης φαίνεται πως είναι μεταξύ του 1880 και 1890.

Στο ισόγειο στεγάζονταν τα γραφεία της επιχείρησης του Ι.Βούλγαρη αλλά και άλλα καταστήματα. Στο κτήριο αυτό κατά καιρούς είχαν τα γραφεία τους γνωστοί δικηγόροι της πόλεως του Αιγίου όπως οι Αθανάσιος Μανούσος, Αργύρης Αργυρόπουλος και Αντωνία Μούζουλα. Εκεί είχε εγκαταστήσει το επιγραφοποιείο του ο Γεώργιος Γιωργόπουλος ενώ στον πρώτο όροφο είχε το ιατρείο αλλά και την οικία του ο Ιωάννης Σπυρόπουλος. Ο Ιωάννης Βούλγαρης είχε απεικονίσει το κτήριο και σε επιστολικά δελτάρια της εποχής που προορίζονταν συνήθως για προσωπική χρήση, κυρίως για ευχετήριες κάρτες σε περίοδο εορτών κλπ.

Ο σεισμός του 1995 προκάλεσε αρκετές ζημιές στο κτήριο αλλά κρίθηκε διατηρητέο κι έτσι είναι από τα λίγα νεοκλασικά που έχουν διασωθεί ως τις ημέρες μας και κοσμούν το κέντρο της πόλης.

Σήμερα στο ισόγειο στεγάζεται εμπορικό κατάστημα ενώ ο όροφος έχει μετατραπεί σε οικία. Το κτήριο ανήκει στην οικογένεια Κανδηλώρου*, απόγονοι του Ιωάννη Βούλγαρη.

*(δεν έχει διασταυρωθεί αυτή η πληροφορία) 

 

Το παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο- Πολιτιστικό κέντρο Αιγίου

Η πρώτη προσπάθεια ανέγερσης Δημοτικού Νοσοκομείου στο Αίγιο χρονολογείται από το 1892, με τη διαθήκη του Αλέξανδρου Δεσποτόπουλου, γιου του Παναγιώτη Δεσποτόπουλου, συνέδρου στη μυστική συνέλευση της Βοστίτσας το 1821. Στη διαθήκη αυτή ο Α. Δεσποτόπουλος αφήνει 1.500 δραχμές για τη σύσταση Νοσοκομείου στη πόλη μας. Η ανέγερση φαίνεται ότι ολοκληρώθηκε τον Οκτώβρη του 1902 όπως γράφει η τοπική εφημερίδα του Αιγίου ‘ ΕΡΓΑΤΗΣ ΄ στο φύλλο 30 της 15ης Σεπτεμβρίου του 1902.

Ο τότε δήμαρχος Σπύρος Παναγιωτόπουλος δημιούργησε τον κήπο του νοσοκομείου, τη σιδεροκαγκελωτή περίφραξη, το θυρωρείο επί της οδού Νικ. Πλαστήρα, τα μεγάλα δένδρα ανάμεσα στα οποία προϋπήρχε ο πανύψηλος φοίνικας, ο γνωστός ΄Κουρμάς΄ που έδωσε το όνομά του στη γύρω περιοχή.

Όπως σε όλα τα δημόσια οικοδομήματα της εποχής τα οποία ακολουθούν το νεοκλασικό ρυθμό σε απλουστευμένη μορφή, έτσι και στο κτήριο αυτό τα πιο ενδιαφέροντα πλαστικά του στοιχεία επικεντρώνονται στην πρόσοψή του. Η σκάλα σε συνδυασμό με την κύρια είσοδό του, συνθέτουν σύμπλεγμα μαρμάρινων και γύψινων διακοσμήσεων. Αξιοσημείωτα είναι τα μαρμάρινα θωράκια στο πλατύσκαλο της εισόδου, όπως και οι γύψινοι κάθετοι γεισίποδες κάτω από το οριζόντιο κορνίζωμα της κύριας πύλης.

Τη δεκαετία του ΄80 οι υπηρεσίες του νοσοκομείου μεταφέρθηκαν σε άλλα κτήρια στο κέντρο της πόλης. Το 1991 πυρκαγιά κατέστρεψε τη σκεπή και τους εσωτερικούς χώρους του εγκαταλελειμμένου κτηρίου του Παλαιού Νοσοκομείου, μένοντας όμως ανέπαφοι οι εξωτερικοί τοίχοι του. Το κτήριο αναστηλώθηκε και λειτουργεί σήμερα ως Πολιτιστικό Κέντρο .Η μεγάλη του βόρεια αίθουσα χρησιμοποιείται από το Δήμο Αιγιαλείας για τις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων ενώ οι δύο μεγάλες αίθουσες , αριστερά και δεξιά της κύριας εισόδου του κτηρίου, για εκδηλώσεις, εκθέσεις φωτογραφίας , ζωγραφικής κλπ.

(Αντλήθηκαν πληροφορίες από βιβλίο " Αίγιο-μνημεία και τέχνη ")