Translate

15/03/2022

Ροδοδάφνη

Η Ροδοδάφνη με τα αρκετά υπέροχα πετρόκτιστα σπίτια αναφέρεται για πρώτη φορά ως οικισμός το 1830 με την ονομασία Μουρλά. Μέχρι το 2010 αποτελούσε έδρα του Δήμου Συμπολιτείας ενώ σήμερα είναι Δημοτική Ενότητα Συμπολιτείας του καλλικρατικού δήμου Αιγιαλείας.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 η Ροδοδάφνη με τους οικισμούς Μεϊντανά, Άβυθο, Φασουλέικα και Αη Γιώργη συνιστά κωμόπολη με πληθυσμό κάτι λιγότερο από 3.000 κατοίκους.
Στο χωριό δόθηκε επίσημα η ονομασία "Ροδοδάφνη" το 1927.


Πετρόκτιστη οικία στη Ροδοδάφνη


Ο Άγιος Γεώργιος με έτος κτίσεως το 1934 στον ομώνυμο οικισμό

Το παλιό πέτρινο κτήριο που στέγαζε το Δημοτικό Σχολείο και σήμερα φιλοξενεί το Νηπηαγωγείο της Ροδοδάφνης


Ο Άγιος Σπυρίδωνας στο κέντρο του χωριού με έτος κτίσεως το 1868

Πηγή στην είσοδο του χωριού

Η πέτρα είναι ένα υλικό που κυριαρχεί στις παλιές οικίες του χωριού.

Όμορφη ανοιξιάτικη εικόνα

Το κοιμητήριο και ο ναός των Αγίων Πάντων με τον υπέροχο κεραμικό διάκοσμο

Ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός ο οποίος κατεδαφίστηκε με τη χάραξη της νέας σιδ/κής γραμμής

Άγιος Κωνσταντίνος (κοινότητα)


 

13/03/2022

Όσιος Λεόντιος, ο ναός του αρχαγγέλου Μιχαήλ

Η μονή Ταξιαρχών συνδέεται με τον Όσιο Λεόντιο (1377-1452), ο οποίος ήταν γιος ανώτατου στρατιωτικού αξιωματούχου από τη Μονεμβασία και είχε στενές σχέσεις με την Κωνσταντινούπολη καθώς η μητέρα του Θεοδώρα ήταν θυγατέρα του αυτοκράτορα Ανδρονίκου του Δ´ του Παλαιολόγου (1376-1379). Ο Όσιος Λεόντιος, του οποίου το κοσμικό όνομα ήταν Λέων, σύμφωνα με τα στοιχεία που αντλούμε από το βίο του, αφού έζησε για αρκετό χρονικό διάστημα στο Άγιο Όρος, έφθασε και εγκαταστάθηκε περίπου στα 1415-1420 σ΄αυτό ακριβώς το σημείο.

Στη σκήτη του Οσίου Λεοντίου, στο πρώτο επίπεδο του καστρομονάστηρου της μονής Ταξιαρχών, υπάρχει ο μικρός ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Πριν μερικά χρόνια η 6η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων έφερε στο φως το παλαιότερο, από τα τρία τουλάχιστον στρώματα ζωγραφικής, που υπήρχαν στον μικρό αυτό ναό. Ο υψηλής ποιότητας διάκοσμος του μικρού ναϋδρίου καταδεικνύει το ενδιαφέρον του Λεοντίου για τη μονή, ο οποίος λόγω των σχέσεων που διατηρούσε με την Βασιλεύουσα, ανέθεσε τη διακόσμηση το ναού σε τεχνίτες της Πόλης. Οι ζωγράφοι της μονής Ταξιαρχών αντιπροσωπεύουν ένα από τα σημαντικότερα ρεύματα της κωνσταντινουπολίτικης τέχνης του τέλους του 14ου και των αρχών του 15ου αιώνα, όπως αυτή αποτυπώνεται σε έργα κορυφαίων καλλιτεχνών της εποχής αυτής που εργάζονται μακριά από την Κωνσταντινούπολη.
Συγκεκριμένα, η εξπρεσιονιστική ζωγραφική του Παλαιομονάστηρου, μπορεί να συγκριθεί με έργα του Θεοφάνη του Έλληνα και του Μανουήλ Ευγενικού και είναι από τα σπουδαιότερα δείγματα αυτού του ρεύματος στη βυζαντινή επικράτεια.