Αίγιο-Αιγιάλεια: Μερτίδι

Mερτίδι : ένας μικρός παράδεισος

(γράφει η Αγγέλα Παπαβασιλοπούλου)

Το Μερτίδι είναι ένας μικρός ορεινός οικισμός ο οποίος βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του Αιγίου και σε υψόμετρο 280 περίπου μέτρων απ’ την επιφάνεια της θάλασσας.

Πλέον αριθμεί ελάχιστους κατοίκους αλλά η ομορφιά του τοπίου εξακολουθεί να παραμένει καθηλωτική για τον κάθε επισκέπτη!

Σταφιδοχώρι ξακουστό, με ιδιαίτερο γεωγραφικό ανάγλυφο, εξακολουθεί να πρωτοστατεί στην παραγωγή της Μαύρης Κορινθιακής Σταφίδας ΠΟΠ, αλλά επίσης να διαθέτει κι εξαιρετικούς αμπελώνες, οι οποίοι χάρη στις αμέτρητες πλαγιές της περιοχής, δίνουν κρασιά μοναδικής ποιότητας και γεύσης! Δεν υστερεί δε σ’ εκτάσεις μ’ αμέτρητους ελαιώνες, παράγοντας αγνό παρθένο ελαιόλαδο απαράμιλλης γευστικότητας!

Αμπελώνες και ελαιώνες στο Μερτίδι

Εμείς, που εξακολουθούμε να μένουμε εκεί και να καλλιεργούμε τον τόπο, δεν διστάζουμε να τον αποκαλούμε «η δική μας Τοσκάνη»! Αυτό όμως που κάνει το Μερτίδι ξεχωριστό είναι η ανεμπόδιστη θέα του στον Κορινθιακό κόλπο και το γλυκό του, ήπιο κλίμα !

Προσωπικά έχω παραστεί στην πιο όμορφη περιφορά επιταφίου της μικρής εκκλησίτσας του Αη – Γιώργη στην καρδιά του χωριού! Κατανυκτική ατμόσφαιρα, μ’ ανοιξιάτικες μυρωδιές ν’ απλώνονται ολούθε! Πασχαλιές και τριανταφυλλιές ν’ αναδύουν μεθυστικά αρώματα και μείς, στο σκοτάδι να προχωράμε στα πέτρινα καλντερίμια υπό το φώς των κεριών και συνοδεία ψαλμών!

Ο Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου

Έχω ζήσει την εποχή που τον Αύγουστο, τον μήνα του Τρύγου, το χωριό έσφυζε από ζωή! Το καφενείο του Ρούφα ήταν γεμάτο από ντόπιους και ξενόφερτους για την συγκομιδή του Μαύρου Χρυσού της περιοχής, σε σημείο που πολλοί κάθονταν κατά γής καθώς δεν επαρκούσαν πιά τα καθίσματα! Η πλατεία κι αυτή γεμάτη από παιδιά που έπαιζαν! Ουρά δε, σχηματιζόταν στο τηλεφωνείο της κυρά-Διαμάντως κατά τις βραδινές ώρες και στο σπίτι του Αλαγογιάννη, στο έμπα του χωριού, με την αυλή με το μωσαϊκό, όπου σπεύδαμε όλα τα παιδιά του χωριού να δούμε τηλεόραση! Η μοναδική σ’ όλον τον οικισμό!

Τα σπίτια ήταν πάντα ανοικτά και φιλόξενα και οι Μερτιδιώτες ανοιχτόκαρδοι και γλεντζέδες! Ποτέ δε θα ξεχάσω τα τραταρίσματα της χρυσοχέρας κυρά- Φωφώς!

Στις μέρες μας οι κάτοικοι του χωριού μαζεύονται σε γιορτές …του Τρύφωνος και της Παναγιάς …θυμίζοντας τις παλιές καλές εποχές!

Ευελπιστούμε να δούμε το χωριό να ξαναπαίρνει ζωή ολοχρονίς κι όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες! Οψόμεθα!