Κρήνη (Αράχωβα)

Οι πηγές στη κεντρική πλατεία του χωριού.

 

Λαμπίρι, Ακονιά

Το Λαμπίρι σε πρώτο πλάνο και στο βάθος η Ακονιά

 

Μονοδένδρι

Στο Μονοδένδρι, ένας μικρός οικισμός στις παρυφές της πόλης του Αιγίου

 

Δάφνες

Το παλαιό δημοτικό σχολείο στις Δάφνες.
Ένα πανέμορφο κτίσμα το οποίο από το Μάιο του 2019 λειτουργεί ως Λαογραφικό - Αγροτικό μουσείο που φέρει την ονομασία "Ιωάννης Σκούντζος" .

Νέος Ερινεός

 

Αγρίδι άνωθεν

Το Αγρίδι (μικρός αγρός) είναι κτισμένο στα 850 μέτρα υψόμετρο πάνω στον οδικό άξονα Ακράτα-Τσιβλός-Ζαρούχλα.
Στον χωριό δεσπόζουν οι ιεροί ναοί Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου αλλά και του Αγίου Νικολάου του 13ου αιώνα.
Στη θέση Πόρτες ο Νικόλαος Σολιώτης από το γειτονικό Σόλο μαζί με τους άνδρες του, σκότωσαν του πρώτους τούρκους στις 14 Μαρτίου του 1821.
Μια πολεμική πράξη που θεωρείται ως η πρώτη εχθροπραξία της Ελληνικής Επανάστασης.

Αγρίδι άνωθεν

 

Ι.Ν. Τιμίας Ζώνης

Καλαμιάς

 

Ζαρούχλα

Στην ορεινή Ζαρούχλα

 

Πλάτανος

Ήλιος, θάλασσα, βουνό, απέραντο γαλάζιο.
Μοναδική Αιγιάλεια!

 

Ελίκη

 

Παλαιά Κουνινά

Καλοκαίρι στην ύπαιθρο της Αιγιάλειας.

Παλαιά Κουνινά. Μεσημεριανή σιέστα!

 

Παραλία Πλατάνου

Η Αιγιάλεια διαθέτει μία μεγάλη ακτογραμμή με όμορφα χωριά να τη στολίζουν.

Παραλία Πλατάνου.

 

Πλάτανος

Ο Πλάτανος με τα πανέμορφα αρχοντικά και τα πετρόκτιστα σπίτια, ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Αιγιάλειας.

 

Μερτίδι

Mερτίδι : ένας μικρός παράδεισος

(γράφει η Αγγέλα Παπαβασιλοπούλου)  

Το Μερτίδι είναι ένας μικρός ορεινός οικισμός ο οποίος βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του Αιγίου και σε υψόμετρο 280 περίπου μέτρων απ’ την επιφάνεια της θάλασσας.

Πλέον αριθμεί ελάχιστους κατοίκους αλλά η ομορφιά του τοπίου εξακολουθεί να παραμένει καθηλωτική για τον κάθε επισκέπτη!

Σταφιδοχώρι ξακουστό, με ιδιαίτερο γεωγραφικό ανάγλυφο, εξακολουθεί να πρωτοστατεί στην παραγωγή της Μαύρης Κορινθιακής Σταφίδας ΠΟΠ, αλλά επίσης να διαθέτει κι εξαιρετικούς αμπελώνες, οι οποίοι χάρη στις αμέτρητες πλαγιές της περιοχής, δίνουν κρασιά μοναδικής ποιότητας και γεύσης! Δεν υστερεί δε σ’ εκτάσεις μ’ αμέτρητους ελαιώνες, παράγοντας αγνό παρθένο ελαιόλαδο απαράμιλλης γευστικότητας!

Αμπελώνες και ελαιώνες στο Μερτίδι

Εμείς, που εξακολουθούμε να μένουμε εκεί και να καλλιεργούμε τον τόπο, δεν διστάζουμε να τον αποκαλούμε «η δική μας Τοσκάνη»! Αυτό όμως που κάνει το Μερτίδι ξεχωριστό είναι η ανεμπόδιστη θέα του στον Κορινθιακό κόλπο και το γλυκό του, ήπιο κλίμα !

Προσωπικά έχω παραστεί στην πιο όμορφη περιφορά επιταφίου της μικρής εκκλησίτσας του Αη – Γιώργη στην καρδιά του χωριού! Κατανυκτική ατμόσφαιρα, μ’ ανοιξιάτικες μυρωδιές ν’ απλώνονται ολούθε! Πασχαλιές και τριανταφυλλιές ν’ αναδύουν μεθυστικά αρώματα και μείς, στο σκοτάδι να προχωράμε στα πέτρινα καλντερίμια υπό το φώς των κεριών και συνοδεία ψαλμών!

 

Ο Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου

Έχω ζήσει την εποχή που τον Αύγουστο, τον μήνα του Τρύγου, το χωριό έσφυζε από ζωή! Το καφενείο του Ρούφα ήταν γεμάτο από ντόπιους και ξενόφερτους για την συγκομιδή του Μαύρου Χρυσού της περιοχής, σε σημείο που πολλοί κάθονταν κατά γής καθώς δεν επαρκούσαν πιά τα καθίσματα! Η πλατεία κι αυτή γεμάτη από παιδιά που έπαιζαν! Ουρά δε, σχηματιζόταν στο τηλεφωνείο της κυρά-Διαμάντως κατά τις βραδινές ώρες και στο σπίτι του Αλαγογιάννη, στο έμπα του χωριού, με την αυλή με το μωσαϊκό, όπου σπεύδαμε όλα τα παιδιά του χωριού να δούμε τηλεόραση! Η μοναδική σ’ όλον τον οικισμό!

Τα σπίτια ήταν πάντα ανοικτά και φιλόξενα και οι Μερτιδιώτες ανοιχτόκαρδοι και γλεντζέδες! Ποτέ δε θα ξεχάσω τα τραταρίσματα της χρυσοχέρας κυρά- Φωφώς!

Στις μέρες μας οι κάτοικοι του χωριού μαζεύονται σε γιορτές …του Τρύφωνος και της Παναγιάς …θυμίζοντας τις παλιές καλές εποχές!

Ευελπιστούμε να δούμε το χωριό να ξαναπαίρνει ζωή ολοχρονίς κι όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες! Οψόμεθα!

Αμπελώνας και στο βάθος το χιονοσκέπαστο Παναχαϊκό

Παλαιά κτίσματα μέσα στο χωριό

Παλαιά κτίσματα μέσα στο χωριό 

Η Παναγία Ελεούσα και το μικρό κοιμητήριο του χωριού.

Πανόραμα

Πανοραμική άποψη της περιοχής με τις Νερατζιές σε πρώτο πλάνο και στο βάθος τα Σελιανίτικα και ο Λόγγος.

Ροδοδάφνη

Η Ροδοδάφνη με τα αρκετά υπέροχα πετρόκτιστα σπίτια αναφέρεται για πρώτη φορά ως οικισμός το 1830 με την ονομασία Μουρλά. Μέχρι το 2010 αποτελούσε έδρα του Δήμου Συμπολιτείας ενώ σήμερα είναι Δημοτική Ενότητα Συμπολιτείας του καλλικρατικού δήμου Αιγιαλείας.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 η Ροδοδάφνη με τους οικισμούς Μεϊντανά, Άβυθο, Φασουλέικα και Αη Γιώργη συνιστά κωμόπολη με πληθυσμό κάτι λιγότερο από 3.000 κατοίκους.
Στο χωριό δόθηκε επίσημα η ονομασία "Ροδοδάφνη" το 1927.

Πετρόκτιστη οικία στη Ροδοδάφνη

Ο Άγιος Γεώργιος με έτος κτίσεως το 1934 στον ομώνυμο οικισμό

Το παλιό πέτρινο κτήριο που στέγαζε το Δημοτικό Σχολείο και σήμερα φιλοξενεί το Νηπηαγωγείο της Ροδοδάφνης

Ο Άγιος Σπυρίδωνας στο κέντρο του χωριού με έτος κτίσεως το 1868

Πηγή στην είσοδο του χωριού

Η πέτρα είναι ένα υλικό που κυριαρχεί στις παλιές οικίες του χωριού.

Όμορφη ανοιξιάτικη εικόνα

Το κοιμητήριο και ο ναός των Αγίων Πάντων με τον υπέροχο κεραμικό διάκοσμο

Ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός ο οποίος κατεδαφίστηκε με τη χάραξη της νέας σιδ/κής γραμμής

Άγιος Κωνσταντίνος (κοινότητα)

 

Κούμαρι

Από το οροπέδιο της Τραπεζάς, μπροστά μας το χωριό Κούμαρι, αριστερά ο Μεγανίτης ποταμός με τα χωριά Δημητρόπουλο και Άγιο Κωνσταντίνο και ο κάμπος του Αιγίου με την πόλη.

 

Χατζή

 

Άγιος Ανδρέας

Το πλατανόδασος δίπλα στον ποταμό Κερυνίτη και στο βάθος το χωριό Άγιος Ανδρέας